mintflossie

Powieki mam jakby z żelaza, a co gorsza, że co chwilkę robią takie potężne klap klap klap....Wredniuchy wstręrne i przeobleśna kawa Pedros z przeterminowaną śmietanką nie pomogła. Pozazdrościć cierpiącym na bezsenność. Konkluzja jest taka,że nie wiem co piszę, więc trzymać się mocno poręczy od krzeseł prosze, a jeśli ktos siedzi na szufladach, tak jak ja:oP to liczyć na własny błednik i doskonałą umiejętność utrzymywania równowagi w chwilach wstrząsów. Smutaskowo MF jakoś tak odrobinę, bo Arturka nie ma, a dziś jest mi właśnie bardzo potrzebny. Boli mnie to cholerstwo, nie mam się do kogo przytulić i wyżalić...A może właśnie dlatego Go nie ma...Cwaniaczek obdarzony dużą dawką inteligencji i umiejętnością przewidywania kobiecych zachowań i potrzeb i to tych, które mężczyznom za zbytnio nie odpowiadają ( nie czepiać się słówka " za zbytnio", gdyż zaczerpnęłam je ze słownika nie jakiej pani Anny Chodakowskiej, ulubionej aktorki mojej mamy zresztą). Właściwie to bardzo smutno tej MF.Bardzo, bardzo... Nie dość tego Asmika Babcia przeszła drugi zawał i Wujek też nie za dobrze się czuje....Kiepsko...Wrodzony optymizm, podpowiada mi jednak, że wszystko się ułoży i spadniemy na te cztery łapy. Zastanawiające, ze dopiero gdy zaczyna dziać się coś niepokojacego na płaszczyźnie zdrowia, postanawiamy wielkodusznie zastanowić się nad jego znaczeniem. Czasem bywa za późno. Jutro MF też frunie na badania. Najgorsza jest jednak nie ta olbrzymia igła pani w białym kitlu, lecz pora o której zażyczyła sobie mnie kłuć. Wpól to ósmej rano. Kretynizm. Widać służba zdrowia cierpi na bezsenność..

"Wiewiórka musi jeść pożywienie twarde, typu ORZECHY, bo inaczej PASZCZA BY JEJ ZAROSŁA"

Ciiiiichusieńko na paluszkach, bo zdaje się, że ktoś tu śpiuńka słodko:o) No ładnie ładnie...najpierw wylał na swoje skrzydełka pół tubki z super glue, potem porozrywał wszyściutkie moje podusie, a następnie grzbietem wytarzał się  w białych piórkach, łobuziak...podobno była bójka z rudym piegowatym i ten powyrywał mu pierze ze skrzydełek...Coś tam szeptał łobuziak mi na uszko, że taki łysy to on chodzić nie może, bo go kumple  z drużyny piłkarskiej wysmieją, no i żadnej Garbatkowej panienki nie uda mu sie w niebie wyrwać....ehh te anielskie problemy...tylko na czym ja teraz mam spać!!!!:oPsam się  w kwiatuszkach położył cwaniaczek!!:oPchyba łokciem go potraktuję:oP rusz kuperek nio!!!:o)

Genaralizując  stwierdzenie tyczące się mojego ówczesnego bytu i niebytu rzec można z zupełną stanowczością, iż gdyby nie łacina spędzająca sen z powiek, przeokrutna tęsknotka, a właściwie tęskniocha i wiążący się z tym smutnior olbrzymi, moja choroba, która uniemożliwia mi jako takie chocby poruszanie się,  wścibska mucha, która właśnie swym szanownym tyłeczkiem zaszczyciła moje kochane czółko, ciągłe zapominanie o niekorzystaniu zanadto z przeuroczych zaimków osobowych w mojej wypowiedzi, właśnie tej...o tej, wspomnienia, o dziwo właśnie te najbardziej kolorowe i najmilsze z ...no powiedzmy...z sierpnia tego roku, które troszeczkę jednak wzbudzają we mnie sentyment, i na pewno nie takie, które w tym momencie skojarzyły się większości ludków, zbyt duże stężenie substancji o której niektórzy mówią CUKIER w mojej kawie, perspektywa grubaśnej igły wbijającej się  w moją żyłę już niedługo, bo we wtorek i widok kropelek krwi, które staną się łupem pań w białych kitlach, nie kitlach, fartuszkach, nie fartuszkach, czy innych szmatkach, who cares:oP...no...gdyby nie zważać na owe niedogodności to hmm... zupełnie nieźle mi się powodzi:oP

Wróbelka Ćwirka jako zwierzaczek wszakże o bardzo małym rozumku i niewielkim doświadczeniu szczególnie w kwestii która nastąpi za momencik, przeżyła śmiechotkowe dziś zdziwionko dotyczące mozliwości grupy szóstej z pierwszego roku polonistyki UWr, ćwir, ćwir. Grupa owa pełna indywidualności skrajnych, bądź co bądź sympatycznych bardzo, nie biorąc pod uwagę skrajności i indywiduów chcących wyróżniać się nader mocno i nader neagtywnie. Mali, duzi, inteligentni i mniej, ale razem stanowią, ćwir ćwir zupełnie zgraną i ciekawą paczkę, tudzież interesujące ze wszech miar zjawisko, ćwir, ćwir. Ich ulubionym miejscem na wydziale jest malusieńki korytarzyk z ścianami pełnymi bardzo inteligentnych wypocin zaadresowanych do co po niektórych, co lepszych wykładowców lub prowadzących, np wyznanie miłości, co by nie powiedzieć oświadczyny dla Pana doktora Bednark. W owym korytarzyku prócz obskurnej szarzyzny znajduje się ksero o którym co niektórzy mówią "U Baski" ćwir, ćwir. Obrazowo mówiąc ogonek od okienka  złożony ze studentów grupy szóstej, ćwir, ćwir. Grupa szósta ma to do siebie, że czasem się żre, czasem uwielbia, czasem traktuje się jak ćwir, ćwir powietrze i każdy z owych stanów ma w sobie coś ineteresującego. Grunt co by nudno nie było, ćwir, ćwir. Książki fruwają z lapek do łapek, jak ktoś dorwie lekturę to najpierw przejdzie ona przez ręcę całej grupy szóstej by na końcu móc wreszcie spocząć na bibliotecznej półce tudzież czyjejś domowej, ćwir, ćwir. O szerszym zakresie możliwości owej wydziałowej społeczności Wróbelka Ćwirka dowiedziała się właśnie dziś i przyznać się musi, że wywołało to na jej mordce nie małe zdziwienie, ćwir, ćwir. Jak to zwykle bywa początki są bardzo niewinne, ćwir, ćwir dlatego i w naszym przypadku tak  było. ćwir, ćwir. Zaczęło się od Historii Literatury z panią doktor Kochan o ósmej rano. było przemniamusnie, chocby dlatego, że powiedziała..yhm yhm..uwaga cytuję: "Są państwo najlepszą grupą z historii literatury na przestrzeni przynajmniej pięciu lat", ćwir, ćwir:oP Po czym sama wyłożyła wprowadzenie do renesansu nie forsując pryz tym zbytnio umysłów grupy szóstej pogrążonych jeszcze, bądź co bądź w głębokim porannym snie, tudziez niewinnej drzemce, ćwir, ćwir. Oczywiście Wróbelka Ćwirka nie umie zbyt dobrze funkcjonować w takich warunkach, a już na pewno nie funkcjonuja jak należy jej szyfladki w móżdżku ptasim dotyczące zapamiętywania tego co ważne jest najbardziej, ćwir, ćwir. I tym oto sposobem Ćwirka zapomniała na ptasi zgon Galla Anonima dla Oli, Antologii Tragedii Greckiej, Arystofanesa, Sofoklesa i Oresteji dla Arletki, ćwir, ćwir. Wróbelka postawiona przed tą niezręczną jakby nie patrzeć sytuacją postanowiła, że daruje sobie zajęcia  z Bibliografii z panem doktorkiem Dybkiem i pofrunie do domku, po owe książeczki, ćwir, ćwir. Tak, też było. zostawiła Ćwirka genialną jak się potem okazało grupę szóstą i pognała do domku, po raz trzeci mijając dziwne spojrzenie pana parkingowego i nachodnikowych sprzedawców spod hali targowej, ćwir, ćwir. Wpadła do domku, zabrała co trzeba, a że czasu było dużo do zakończenia Bibliografii postanowiła Ćwirka zachaczyć o lekarza, a mianowicie, tylko sie zarejestrować.ćwir, ćwir. Szczęście jednak Ćwirce dopisało i pani z recepcji pozowoliła wejść Wróbelce do gabinetu niemalże  z biegu, bo akurat było wolne miejsce.ćwir, ćwir. U pani doktor, Ćwirka dowiedziała się tego co dowiedziała i wracać już nie będzie. ale co ważne podreptała z tym stosem książek spowrotem na wydział. Wchodzi cichutko na pierwsze piętro, patrzy patrzy patrzy...i oczom nie wierzy....sala w której miała odbywac się bibliografia jest pusta jak cholercia, żywej duszy...tylko na biurku doktora Dybka malusieńka karteczka z napisem:

JESTEŚMY W SALONIE PEUGOTA. GRUPA SZÓSTA.

I to cała grupa szósta:o)