mintflossie

Co bylo pierwsze. Jajko, czy kura? Tego nie wiem, ale napewno pierwszy byl charakter mojej siostry. Już od początku dziejów musiano wiedzieć,że taka kreatura przyjdzie na świat. Dlatego wszyscy poumierali, a ofiarą losu uczynili mnie. To taki świąteczny wstęp...

Matka wparowala po dziewiątej w celu obudzenia śpiocha, a ja jakby nie w czas zapytalam :" A po co". "Jak to po co. śniadanie." uslyszalam w odpowiedzi. No tak, śniadanie. Jedyne w roku śniadanie jakiekolwiek ( bo kawy w przelocie i gryza chleba nazwać śniadaniem mimo wszystko chyba jednak nie uchodzi) i jedyne w roku śniadanie razem, przy stole, jak kultura i obyczaje nakazują. Nic to, że nikt w glowie jedzenia nie ma,  na widok jajek przysparza go o mdlości, a majonez dębem staje w gardle. Cóż my maluczcy przeciw królowej tradycji. Potęga straszna. Gośka naburmuszyla się po dziesięciu minutach, jak jej grzecznie powiedzialam, zeby nie mlaskala. Wyszla z pokoju i trzasnęla drzwiami. I tu uwaga, chwila konstatacji i skupienia, coby dobrze zrozumieć pewne zdanie : MAMA MNIE POPARLA. Zapisać czerwonymi, dużymi w kalendarzu i podkreślić grubą kreską. Powiedziala, że mam rację. No o tym mlaskaniu. Ludzie! Do czego to dochodzi. Jak w święta można się zmienić! Resztę rozmów przy stole bylo na temat mojego niejedzenia i choroby psa. Nie wiedzieć czego, ale te dwa tematy wydają się mi być jakoś dziwnie podobne. Chociaż zaraz....chociaż chwileczkę. Z psem do weterynarza idą, a do dentysty ze mną, co by mi tę dziurę wielkości orzecha jakaś mila pani byla chętna zalatać, to już nie. Zapisać należy jednak, że są perspektywiczne zamierzenia i peplanie:"No tak. Trzeba. ZAś WYDATEK." I to "zaś wydatek" powoduje u mnie dreszcze i zniechęcenie do wszystkiego. I do wizyty u dentysty i do patrzenia na nich wszystkich. Ale chwileczkę. świeta są, emocje trzeba powstrzymać. I nawet bl. Josemaria Escriva pisala:"Jezu,pozwól, abym byl ostatnim we wszystkim...a pierwszym w Milości." Tylko nie wiedzieć czemu to zdanie kpiną mi się wydaje...Przynajmniej w te święta.