.....

Rano stalam przed lustrem dobre pól godziny mozoląc się nad tym co na glowie posiadam."Pani bylaby wymarzoną wiedĄmą...-  z podziwem odezwal się Szatan." Ale kogo to obchodzi. Wgramolilam się z domu ze świętoszkiem pod pachą uprzednio wyngocjowawszy dwa zlote na bilet(!), co bylo niewątpliwym sukcesem negocjatorskim, bez kazania pod tytulem "Gówno mam za pieniądze,a  ty dwa zlote chcesz" się nie obeszlo jednak, a w czasie jego wysluchiwania przed oczami mialam kufer wielkości...no znacznej...po brzegi wypelniony kosmetykami maści różnej, nową kurtkę skórzaną wartości również znacznej, oraz parę innych "bardzo tandetnych" drobiazgów, którymi moja matka swój tylek uracza. Co tam. Jak mówilam dawno już przestalam być czyjąkolwiek córką. Tylko czemu teraz stalam się popychadlem. No jeszcze nie wiem, ale zamierzam się dowiedzieć. Popelzlam zatem ze szczerymi zamiarami odbębnienia tego, co odbębnić trzeba na uczelnią, mijając fajne uśmiechy i dobre humory szczęśliwych. Milo, ze komuś jeszcze się chce żyć na tym parszywym świecie. Dotarlam na lacine...a mówiąc dokladnie to POD lacinę, bo laciny zwyczajnie nie bylo już drugi  raz, a szanowne osoby z grupy szóstej, które byly doskonale o owym fakcie poinformowane, nie raczyly sprzedać informacji w eter i uszczęśliwić reszty. Tam też egozim. Zresztą teraz wszędzie egozim i we wszystkim egoizm. Poczytalam świętoszka, uchylilam drzwi od pracowni komuterowej, po czym sie cofnelam (tam nigdy nie ma miejsc), posluchalam wynurzeń zamiejscowych, którzy dziś szczęśliwie wracają do domów na święta i tak sobie myślalam, że ja to bym najchętniej uciekla...pozamiatalam tylkiem schody przed Nehringiem, powiedzialam "cześć" Krzysiowi, pobuszowalam po czytelni w katalogach i po Kochanowskim, i postanowilam zabierać tylek. Na wyklady jakoś trzech godzin czekać mi się nie uśmiechalo. święta już. święta.....